Ik was jong, vol dromen en plannen. Met al mijn enthousiasme liep ik naar mijn moeder toe. Ik wilde haar vertellen over mijn toekomstplannen, over alles wat ik wilde bereiken. Maar voordat ik goed en wel kon beginnen, onderbrak ze me.
“Jij? Jij?” zei ze met een frons. “Kijk naar je broer. Hij is extrovert, vlot, en durft alles. Maar jij… Jij bent zo gevoelig, zo introvert, zo dromerig. Dat is toch niks voor jou.”
Ik weet nog hoe die woorden me raakten. Ik voelde me klein worden, alsof ik mezelf meteen moest inperken. Misschien had ze gelijk. Misschien was ik niet gemaakt voor grote dromen. Misschien moest ik maar gewoon accepteren dat mijn dromen niet voor mij waren weggelegd.
Maar nu, jaren later, begrijp ik iets anders. Haar woorden waren geen oordeel over wie ik ben. Ze waren een weerspiegeling van haar eigen angst. En ik besef nu: ik hoef niet zoals mijn broer te zijn om mijn dromen waar te maken. Gevoeligheid, dromerigheid, en introversie zijn geen obstakels. Ze zijn mijn kracht.
Algemene opdracht
Lees het verhaal en reflecteer: Hoe raakt dit verhaal jou? Wat kun je hieruit leren voor jezelf of anderen?
Specifieke aanvulling
Denk terug aan een moment waarop iemand jouw ideeën of keuzes in twijfel trok. Misschien was het een familielid, een vriend, of een collega die dacht dat jouw plan niet haalbaar was. Hoe voelde dat? Wat deed je vervolgens?
Actiepunt
Schrijf een korte reactie alsof je teruggaat naar dat moment. Wat zou je nu tegen die persoon willen zeggen? Hoe zou je laten zien dat jouw unieke eigenschappen een kracht zijn in plaats van een zwakte?