Elke dag begon hetzelfde voor hem. De kapperszaak ging open, de eerste klanten kwamen binnen, en hij draaide letterlijk en figuurlijk in rondjes. Terwijl hij de haren van zijn klanten perfectioneerde, droomde hij ervan zijn eigen salon te openen. Het zou een plek zijn waar zijn creativiteit kon bloeien, waar hij de baas zou zijn, waar hij zijn eigen visie kon volgen.

Maar na jaren van dromen, stond hij nog steeds achter dezelfde stoel, in dezelfde zaak, met dezelfde routine. Hij had talloze plannen gemaakt in zijn hoofd. Avondenlang had hij Pinterest-borden gevuld met interieurideeën, notities gemaakt over tarieven en zelfs een naam bedacht voor zijn salon. Maar elke keer liep hij vast.

De twijfels kwamen steeds terug: “Wat als ik geen klanten krijg? Wat als ik failliet ga? Wat als iedereen me uitlacht?” Hij vond altijd een reden om de stap niet te zetten. “Misschien moet ik eerst een cursus volgen,” dacht hij. “Misschien moet ik eerst sparen. Misschien moet ik wachten tot het een betere tijd is.”

En zo bleef hij draaien. Een cirkel van dromen en angsten. Terwijl zijn collega’s doorgingen met hun leven, stond hij stil. Hij zag hoe anderen sprongen durfden te maken, maar hij bleef staan waar hij stond.

Op een dag vroeg een vaste klant: “Wanneer ga jij nou eens voor jezelf beginnen? Ik zou meteen naar jouw salon komen.” Hij glimlachte beleefd, maar vanbinnen voelde hij hoe dat ene zinnetje hem raakte. Want het was precies de vraag die hij zelf elke dag ontweek.

Toen hij die avond naar huis liep, realiseerde hij zich dat hij al die tijd dacht dat hij moest wachten op het juiste moment. Maar het juiste moment zou nooit komen. Niet zolang hij in cirkeltjes bleef draaien.